Dorpsfeest, Paramaribo en het einde is in zicht...
1 december 2018 - Aurora, Suriname
Hoi lieve mensen!
Wat gaat de tijd ongelooflijk hard zeg.. over pakweg 3 weken weer thuis. Op sommige momenten leek het eindeloos te duren (wat ik niet direct negatief bedoel, maar soms mis je gewoon thuis) en nu is het alweer bijna voorbij.
De laatste keer dat ik naar jullie schreef vertelde ik dat we naar een dorpsfeest zouden gaan! Nou, we zijn geweest en het was erg bijzonder om mee te mogen maken. Er werden verschillende mensen uitgekozen door en voor het dorpsbestuur en deze moesten de taak aannemen. Sommige waren vereerd, andere waren op het oog iets minder blij.. Waarom, geen idee. Ze werden door de 'kapiteins' (we denken) gezegend, de kapiteins namen pure alcohol in de mond en spuugde dit vervolgens over de handen van de uitverkorenen. We mochten ook even met Cap Bernard mee naar huis, hij is namelijk niet alleen kapitein maar ook tourgids op Knini Paati dus we kennen hem goed. Hier heeft vooral Yoni even met zijn dochter geknuffeld.
Wij zijn op 24 november naar Paramaribo geweest om op 25 november onafhankelijkheidsdag te vieren! Ook moesten wij naar Paramaribo om naar de bouwmarkt te gaan. In de bibliotheek van Rozemarijn en Yoni waren er kasten vanuit Nederland verstuurd, alleen dachten ze er niet aan om deze compleet op te sturen (zucht) dus hebben wij hier spullen voor gekocht zodat ze in elkaar konden worden gezet. Ook is er verf in geslagen om op de muren schilderingen te maken om te boel wat op te fleuren.
De reis naar Paramaribo was ook weer een ervaring.. we gingen met de lokale vervoermiddelen. De taxi boot, niks om over te klagen en een busje. De eigenaar dacht dat deze bus, die bedoeld is voor maximaal 10 personen, wel 16 mensen kon houden met op het dak nog gevaarlijk veel spullen gebonden.. Ik kan jullie vertellen dat dit voor een reis van vier uur, op een niet al te best wegdek niet heel comfortabel is.
Maar we hebben het gered, we gingen om 10 uur in de ochtend weg en kwamen om 4 uur in de middag eindelijk aan in het appartement. Wij zijn in de avond nog even de stad in gegaan om het nachtleven uit te testen, maar rond 2 uur vielen wij om van slaap dus gingen we maar naar huis.
Op onafhankelijkheidsdag hebben wij eerst heerlijk uitgeslapen, heeft Yoni verrukkelijke eitjes voor ons gebakken in de ochtend (lees middag) en zijn we door de palmentuin gaan slenteren om onze SRD's te verbrassen bij alle marktkraampjes. De lunch bestond uit, jawel, pannenkoeken en in de avond hebben we sushi gegeten. Dit was een verrijking voor onze smaakpapillen na weer weken kip, rijst en cassave. Maar heel veel van onafhankelijkheidsdag hebben wij niet mee gekregen helaas, de parade was ergens anders en wij waren stiekem toch erg moe van de dag (lees nacht) ervoor.
Nu weer een week terug in de jungle, wat stiekem wel aanvoelde als thuiskomen... de bibliotheken mogen steeds meer bijna klaar worden genoemd. Nikki en ik gaan komende week beginnen met de muurschilderingen. Dit weekend zijn we verder hard aan de slag gegaan met ons onderzoek verslag, we hopen deze morgen af te hebben.
Er is trouwens een einde gekomen aan onze balans balk van ons eiland naar het ressort! Het water is meer dan een meter gestegen, dus wij varen overdag zelf met korjaal boten heen en weer. Het heeft wel zo zijn charme.
Ik beloof (mits de Wi-Fi meewerkt) dat de foto's volgen!
Groetjes,
Merel
Wat gaat de tijd ongelooflijk hard zeg.. over pakweg 3 weken weer thuis. Op sommige momenten leek het eindeloos te duren (wat ik niet direct negatief bedoel, maar soms mis je gewoon thuis) en nu is het alweer bijna voorbij.
De laatste keer dat ik naar jullie schreef vertelde ik dat we naar een dorpsfeest zouden gaan! Nou, we zijn geweest en het was erg bijzonder om mee te mogen maken. Er werden verschillende mensen uitgekozen door en voor het dorpsbestuur en deze moesten de taak aannemen. Sommige waren vereerd, andere waren op het oog iets minder blij.. Waarom, geen idee. Ze werden door de 'kapiteins' (we denken) gezegend, de kapiteins namen pure alcohol in de mond en spuugde dit vervolgens over de handen van de uitverkorenen. We mochten ook even met Cap Bernard mee naar huis, hij is namelijk niet alleen kapitein maar ook tourgids op Knini Paati dus we kennen hem goed. Hier heeft vooral Yoni even met zijn dochter geknuffeld.
Wij zijn op 24 november naar Paramaribo geweest om op 25 november onafhankelijkheidsdag te vieren! Ook moesten wij naar Paramaribo om naar de bouwmarkt te gaan. In de bibliotheek van Rozemarijn en Yoni waren er kasten vanuit Nederland verstuurd, alleen dachten ze er niet aan om deze compleet op te sturen (zucht) dus hebben wij hier spullen voor gekocht zodat ze in elkaar konden worden gezet. Ook is er verf in geslagen om op de muren schilderingen te maken om te boel wat op te fleuren.
De reis naar Paramaribo was ook weer een ervaring.. we gingen met de lokale vervoermiddelen. De taxi boot, niks om over te klagen en een busje. De eigenaar dacht dat deze bus, die bedoeld is voor maximaal 10 personen, wel 16 mensen kon houden met op het dak nog gevaarlijk veel spullen gebonden.. Ik kan jullie vertellen dat dit voor een reis van vier uur, op een niet al te best wegdek niet heel comfortabel is.
Maar we hebben het gered, we gingen om 10 uur in de ochtend weg en kwamen om 4 uur in de middag eindelijk aan in het appartement. Wij zijn in de avond nog even de stad in gegaan om het nachtleven uit te testen, maar rond 2 uur vielen wij om van slaap dus gingen we maar naar huis.
Op onafhankelijkheidsdag hebben wij eerst heerlijk uitgeslapen, heeft Yoni verrukkelijke eitjes voor ons gebakken in de ochtend (lees middag) en zijn we door de palmentuin gaan slenteren om onze SRD's te verbrassen bij alle marktkraampjes. De lunch bestond uit, jawel, pannenkoeken en in de avond hebben we sushi gegeten. Dit was een verrijking voor onze smaakpapillen na weer weken kip, rijst en cassave. Maar heel veel van onafhankelijkheidsdag hebben wij niet mee gekregen helaas, de parade was ergens anders en wij waren stiekem toch erg moe van de dag (lees nacht) ervoor.
Nu weer een week terug in de jungle, wat stiekem wel aanvoelde als thuiskomen... de bibliotheken mogen steeds meer bijna klaar worden genoemd. Nikki en ik gaan komende week beginnen met de muurschilderingen. Dit weekend zijn we verder hard aan de slag gegaan met ons onderzoek verslag, we hopen deze morgen af te hebben.
Er is trouwens een einde gekomen aan onze balans balk van ons eiland naar het ressort! Het water is meer dan een meter gestegen, dus wij varen overdag zelf met korjaal boten heen en weer. Het heeft wel zo zijn charme.
Ik beloof (mits de Wi-Fi meewerkt) dat de foto's volgen!
Groetjes,
Merel
